De drijfzand metafoor
Misschien heb je ooit wel eens gezien in een stripverhaal of een film hoe de held in drijfzand of een moeras terechtkwam. Hoe bevrijd je jezelf hier het beste uit?
Hoe meer moeite je doet om eruit te komen, hoe meer je worstelt, hoe sneller je naar onderen gezogen wordt.
De beste strategie om jezelf te bevrijden is niet te bewegen, te gaan liggen en je lichaam zo wijds mogelijk uit te strekken. Dat is heel moeilijk want elk instinct in je lichaam vertelt je dat je moet blijven strijden.
Zo is het vaak ook met onze innerlijke ervaringen. Daar hebben we ook weinig controle over. Vb bij angst gaat onze hartslag naar omhoog, daar hebben we geen controle over. Ook over gevoelens en gedachten hebben we weinig controle, ze komen nu eenmaal naar boven in bepaalde situaties.
Hoe vecht jij tegen jouw gevoelens en gedachten? Wat zijn jouw strategieën?
Soms hebben we het echt nodig om afleiding te zoeken of om bepaalde situaties te vermijden. Als we in crisis zitten is dit vaak een goeie strategie. Maar werkt deze strategie altijd? Wat gebeurt er als we altijd deze strategie toepassen?
Soms gaan we emoties onderdrukken of vechten met onze eigen gedachten. Soms kunnen we niet anders dan onze emoties eventjes tussen haakjes te plaatsen om tijdelijk goed te functioneren. Maar wat als we onze emoties altijd onderdrukken? Of wat als we door het vechten met onze gedachten, er verstrikt in geraken en in eindeloze piekermolens terechtkomen?
Wat met emoties verdoven via alcohol, veel slapen, of teveel medicatie? Wat met zelfkritiek “Mislukkeling!”, “Je kan er niets van!”, “Een beetje positiever alstublief!”? Of jezelf voorhouden gelukkig te zijn, terwijl je eigenlijk met iets zit vanbinnen dat aandacht verdient?
Neem het blad met je persoonlijke strategieën er bij om jouw persoonlijke tactieken voor de geest te halen.
Stel jezelf dan de volgende vraag:
Heb jij ook het gevoel dat je tactieken tot nu toe niet zo goed gewerkt hebben? Goed zo! Dan is er nog hoop! Nu kunnen we werkelijk met onze modder aan de slag gaan!
Dit noemen we nu creatieve hopeloosheid: alle hoop opgeven om van vervelende gedachten of emoties af te geraken en onze strategieën die we tot nu toe uitprobeerden aan de kant zetten. Om er dan werkelijk mee aan de slag te gaan en een manier te zoeken om ermee om te gaan, zonder dat ze ons nog meer hinderen.
